از تارهای صوتی خود مراقبت کنید/کمیته تحقیقات و پژوهش دوچرخه ثابت سالنی

از تارهای صوتی خود مراقبت کنید/کمیته تحقیقات و پژوهش دوچرخه ثابت سالنی

نویسندگان: رعنا کرمی (رییس کمیته اسپیینگ استان تهران) – رویا کرمی
به عنوان مربی دوچرخه سالنی، بیشتر تمرکز و حواسمان به آسیب و بیش تمرینی است اما هیچ توجهی به تارهای صوتی و حنجره امان نداریم. ما به این قسمت ها بیشتر از عضلاتمان فشار می آوریم، اما هیچ گونه توجهی و استراحتی به آن ها نمی دهیم.
اگر شما به طور میانگین ۱۰ جلسه در هفته کلاس دارید، شما از صدایتان همانند یک خواننده که ۲ ساعت آهنگ می خواند استفاده می کنید. در حالیکه آن خواننده از حنجره خود مراقبت می کند پس چرا شما توجه نمی کنید؟
اگر شما به عنوان یک مربی حرفه ای در باشگاه چندین کلاس در هفته دارید، شما بیشتر در معرض آسیب های حنجره هستید. در برخی موارد شاید دچار گرفتگی و خشونت در صدایتان باشید این کوچکترین آسیب است که با استراحت حل می شود. اما در مراحل شدیدتر این آسیب فقط با عمل جراحی درست می شود.
بیشتر آسیب های تارهای صوتی شدید نیستند. شما برای اینکه بفهمید که چگونه آسیب اتفاق می افتد باید یک پیش زمینه در این مورد داشته باشید.
حنجره در ناحیه گلو و در بالای نای قرار دارد. تارهای صوتی شما در حنجره قرار دارد. اولین کار تارهای صوتی و حنجره تنفس است، تولید صدا دومین وظیفه آنهاست. تارها در زمان تنفس، باز می شوند در حالیکه آن ها بسته هستند از ورود اشیا خارجی در هنگام غذاخوردن و لغزش و اشتباه افتادن در نای جلوگیری می کنند. این بدان علت است که بسیاری از مردم در هنگامیکه صحبت می کنند و لقمه ای را می بلعند، حالت خفگی دارند.
برای تولید صدا عضلات داخلی حنجره، تارهای صوتی را بسته نگه می دارند. شش ها باید جریان هوا را قوی تر تولید کنند. فشار هوا باعث می شود تارهای صوتی شما از هم باز شوند، حرکات لغزنده ای داشته باشند که باعث انعکاس صدا می شود. در آخر، صدای واقعی زمانی تولید می شود که صدا به بینی و دهان برود، جایی که زبان، کام، سقف دهان، گونه و لب ها با هم کار می کنند که بتوان حرف زد.
اگر شما از تارهایتان به مدت طولانی با صدای بلند استفاده کنید، اصطحکاک و سایش بین تارهای صوتی باعث تورم بافت می شود. یکی از دلایل آسیب زمانی است که شما فریاد می زنید در هنگامیکه موزیک در حال پخش است و شما از میکروفون استفاده نمی کنید. بسیاری از مربی های دوچرخه سالنی از میکروفون استفاده نمی کنند، در اتاق گرد و خاکی، گلوی خشک و هیدراته نشده، و از عضلات دیافراگم استفاده نمی کنند. آن ها بیشتر در معرض تورم بافت تارهای صوتی هستند. این تورم باعث خشکی صدا و پولیپ می شود.
چطور می توان از این آسیب جلوگیری کرد؟
بیشتر زمان آموزش را خارج از دوچرخه صرف کنیم و بیشترین توجه را به تک تک افرادی بدهیم که نیاز دارند.
کم تر صحبت کنید. فکر نکنید در هر دقیقه باید صحبت کنید. کمی زمان دهید که شاگردانتان به آنچه شما گفته اید تمرکز کنند.
همیشه از میکروفن استفاده کنید. آموزش بدون میکروفون مانند تمرین بدون آب است. قابل انجام دادن است ولی در دراز مدت منجر به آسیب می شود. و این موضوع قابل قبول نیست که “من صدای بلند دارم”، ” من نیازی به میکروفون ندارم”، ” این جا اتاق کوچک است” و ” همه صدای من را می شنوند”. شما باید از میکروفون استفاده کنید.
نکاتی که باید مد نظر داشته باشید:
در هنگام آموزش و تدریس داد و فریاد نزنید.
در مکان هایی که گرد وغبار، دود است دوری کنید.
زمانی که وزنه ای را بلند می کنید نفس خود را حبس نکنید. این عمل باعث می شود تارهای صوتی شما کمی به هم فشار بیاورند، و در نتیجه باعث خونریزی تارهایتان می شوند.
بسیار آب و مایعات بنوشید که تارهای خود را مرطوب و هیدراته نگه دارید.
از عضلات دیافراگم خود برای تولید جریان هوا استفاده کنید.
هیچوقت تحت هیچ شرایطی که راحت نیستید، صحبت نکنید.
محیط اطراف خود را مرطوب نگه دارید.
از تمیز کردن، پاک کردن صدای خود به طور مداوم جلوگیری کنید.
منتشر شده در هیأت ورزش های همگانی استان تهران
آمادگی جسمانی [۱]